Vie. Abr 26th, 2024

[GAL]

Feliz día de romaxe: segundo domingo de maio, Nsa. Sra. de Belén. Culto dun cruceiro situado nunha antiga encrucillada de camiños montesíos, presidindo unha vella necrópole de tempos prehistóticos. O sincretismo de deuses idos substituidos por deuses vidos: o culto popular a unha das imaxes da Theotokos (a que da á luz a Deus) a Virxe Nai trono de graza do Neno.

Situado entre os límites de dous termos municipais recentes, xurdidos a mediados do século XIX, trátase dun monumento anterior a esa división político-administrativa. O lugar de Moldes onde se erguer este gran cruceiro, no século XIII, por documentos consta ser da freguesía de Santa Cruz de Lesón. Igualmente no século XVII e nos censos de población dos lugares da Pobra do Caramiñal ata antes da posguerra iniciada en 1939. Razón pola que é romaxe tradicional dende tempos inmemoriais promovida e organizada pola veciñanza deste concello e párroco de Santiago da Pobra do Deán. Xa que avanzando o século XVI Santa Cruz pasaría a ser anexo seu.

Un dos máis espectaculares cruceiros de capela, alcumados “de Loreto” por Alfonso D. Castelao no seu tratado en col de “As cruces de pedra en Galiza”, debuxado e titulado como “Cruceiro de Moldes, Caramiñal”.

——–

[ESP]

Feliz día de romería: segundo domingo de mayo, Nra. Sra. de Belén. Culto de un cruceiro situado en una antigua encrucijada de caminos montesinos, presidiendo una vieja necrópolis de tiempos prehistóricos. El sincretismo de dioses idos sustituidos por dioses venidos: el culto popular a una de las imágenes de la Theotokos (la que da a luz a Dios) la Virgen Madre trono de gracia del Niño.

Situado entre los límites de dos términos municipales recientes, surgidos a mediados del siglo XIX, se trata de un monumento anterior a esa división político-administrativa. El lugar de Moldes donde se yergue este gran cruceiro, en el siglo XIII, por documentos consta ser de la feligresía de Santa Cruz de Lesón. Igualmente en el siglo XVII y en los censos de población de los lugares de A Pobra do Caramiñal antes de la posguerra iniciada en 1939. Razón por la que es romería tradicional desde tiempos inmemoriales promovida y organizada por el vecindario de este municipio y párroco de Santiago da Pobra do Deán. Xa que avanzando el siglo XVII Santa Cruz pasaría a ser anexo suyo.

Uno de los más espectaculares cruceiros de capilla, apodados “de Loreto” por Alfonso D. Castelao en su tratado en torno de “As cruces de pedra en Galiza”, dibujado y titulado como “Cruceiro de Moldes, Caramiñal”.

Por Antonio Gonzalez Millan

MOLDES 2023En el mar calmado todos somos capitanes.“Los viejos puentes de piedra tienen algo que decirnos: cuando confías en ti mismo, ¡la gente confiará en ti! ¡Si te mantienes firme, la gente vendrá a ti!CORREDOIRA DAS PREGUNTAS

Por admin

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.plugin cookies

ACEPTAR
Aviso de cookies